احساس تنهایی: تجربه ناخوشایندی است که درپاسخ به نارسایی های کمی یا کیفی درروابط اجتماعی ظاهرمی شود. از جمله بحران های مهم دوران نوجوانی که سازگاری فرد با محیط را دچار مشکل می کند، احساس تنهایی است. الهاگین (۲۰۰۴) احساس تنهایی را این گونه تعریف می کند: تنهایی، تجربه فردی ناخوشایندی مانند تفکر فرد مبنی بر متمایز بودن از دیگران است که با مشکلات رفتاری قابل مشاهده مانند غمگینی، عصبانیت، و افسردگی همراه بوده و ناهمخوانی بین توقعات و آرزوهای فرد با امکان دستیابی او به این آرزوها را در روابط اجتماعی نشان می دهد و به صورت رفتارهایی نظیر اجتناب از تماس با دیگران مشخص می گردد. احساس تنهایی، مساله ای بسیار مهم است که بی توجهی به آن می تواند اثرات مخربی را برای فرد و جامعه در پی داشته باشد. احساس تنهایی می تواند، تحت تاثیر عوامل متعددی بوجود آید. بنابراین شناسایی عوامل موثر بر احساس تنهایی ضروری است.
به منظور سنجش و ارزیابی احساس تنهایی در افراد می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۳۸ گویه و سه عامل تنهایی ناشی از روابط خانوادگی، تنهایی ناشی از ارتباط با دوستان و نشانه های عاطفی تنهایی می‌باشد که از پژوهش معتبر دهشیری و همکاران (۱۳۸۷) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه مورد تأیید قرار گرفته است.
