بیصداقتی تحصیلی پدیدهای شایع در مؤسسات یادگیری است؛ بهطوریکه مدارس و مراکز آموزش عالی گزارشهای بیسابقهای از شیوع آن ارائه میدهند. افزون بر این، بیصداقتی تحصیلی نه محدود به برخی فرهنگهاست و نه در برنامههای آموزشی خاصی رایج است؛ بلکه مطالعه فراوانی ارتکاب این ناسازگاری تحصیلی در گستره وسیعی از کشورهای سراسر جهان وجود دارد. بیصداقتی تحصیلی عملی غیراخلاقی یا بیامانتی در انجام تکالیف تحصیلی تعریف میشود که طیف گستردهای از رفتار ناسازگار تحصیلی مانند تقلب (دادن یا دریافت کمک غیرمجاز در یک آزمون یا امتحان تحصیلی)، سرقت ادبی (استفاده از کلمات و ایدههای دیگر نویسندگان به نام خود)، ساخت اطلاعات (نه ایجاد و نه جمعآوری دادهها)، فریب (جعل امضا) و سرقت الکترونیکی (دزدیدن پروندههای الکترونیکی) را شامل میشود.
به منظور سنجش و ارزیابی بی صداقتی تحصیلی یا رفتارهای تقلب تحصیلی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۴ گویه و دو مؤلفه رفتارهای تقلب سنتی و رفتارهای تقلب پیشرفته میباشد که از پژوهش معتبر ویترسپون و همکاران (۲۰۱۰) استخراج شدهاند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۹ مورد تأیید قرار گرفته است.
