سوگ پاسخ عاطفی طبیعی یک فرد به فقدان است و شامل غم و اندوه، تحریک پذیری، اختلال خواب و اشتها، احساس اشتیاق برای فرد از دست رفته و گاهی اوقات توهم بینایی یا شنوایی است . والدین ممکن است پس از تجربه ی از دست دادن حاملگی دچار افسردگی، اضطراب، اختلالات استرسی پس از سانحه، تحریک پذیری و افزایش خطر خودکشی شوند. از دست دادن بارداری یک شاخص سلامت مهم برای زنان و خانواده های آنان است. علائم روحی و روانی زنان دارای سقط مشابه وضعیت های روانی مادرانی است که نوزاد خود را از دست داده اند. واکنش های غم انگیز والدین بلافاصله پس از دست رفتن حاملگی مستند شده اند و مشابه واکنش های بعد از فقدان افراد بزرگسال است، سوگ واکنش مشترک والدین به از دست دادن بارداری است. انجمن روانپزشکی آمریکا در طبقه بندی اختلالات روانی سوگ را نوعی افسردگی بهنجار در پاسخ به مرگ و فقدان یک محبوب معرفی می کند. مراحل سوگواری در از دست دادن بارداری شامل ضربه روحی اولیه، درد و رنج قابل پیشبینی، بحران از دست دادن، کارگاه درد و رنج، تکامل اندوه و واکنش های سالانه می باشد.

به منظور سنجش و ارزیابی سوگ پیش از تولد جنین می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۳۳ گویه و ۳ خرده مقیاس سوگ فعال، کنارآمدن دشوار و ناامیدی می‌باشد که از پژوهش معتبر پوتوین و همکاران (۱۹۸۹) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۹ مورد تأیید قرار گرفته است.