اختلال پوست کنی یک مشکل مزمن است که به وسیله دستکاری و کندن افراطی و عود کننده پوست که ناشی از امراض پوستی نیست، مشخص می شود. بیماران به طور مشخص میل و اصرار به کندن پوست خود دارند و کنترل و توقف این رفتارها برایشان مشکل است. پوست کنی معمولاً منجر به آسیب بافتی و بد شکلی ظاهری در این افراد می شود. تعداد زیادی از این بیماران از آسیب های عملکردی و پریشانی هیجانی که ناشی از بد شکلی ظاهری و ناتوانی در کنترل این رفتارها است، رنج می برند. اخیراً، اختلال پوست کنی به عنوان یک تشخیص جدا در DSM-5 در طبقه اختلال وسواس- اجباری و اختلالات مرتبط با آن تشخیص داده می شود.
به منظور سنجش و بررسی دستکاری و کندن پوست می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۸ گویه میباشد که از پژوهش معتبر کیتون و همکاران (۲۰۰۱) استخراج شدهاند. روایی و پایایی این پرسشنامه در دو مطالعه در سال های ۱۳۹۱ و ۱۳۹۶ مورد تأیید قرار گرفته است.
