اعتبار منبع تبلیغ کننده شامل تخصص منبع، محبوبیت و جذابیت ظاهری، قدرت منبع می باشد که همگی این موارد تأثیر آن را بر گیرنده پیام افزایش می دهد. معتبر بودن منبع در واقع پیش شرط لازم برای بر قراری یک ارتباط کامل بین فرستنده پیام و مخاطب آن است. اعتبار منبع را می توان نقطه تلاقی مفاهیم ارتباطی نیز تلقی کرد. زیرا بسیاری از این مفاهیم نظیر گزینشگری اخبار، عینیت، هماهنگی و ناهماهنگی شناختی، مسئولیت اجتماعی روزنامه نگار، ارزش های خبری و … بدون این پیشفرض که منبعی معتبر در روند ارتباط وجود داشته یا دارد، معنای وجودی خود را از دست می دهند.
به منظور سنجش و ارزیابی اعتبار منبع تبلیغ کننده می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۶ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر بیدختی (۱۳۹۵) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه مورد تأیید قرار گرفته است.
