پرسشنامه تعلق کاری کارکنان بر اساس مدل میسی و اشنایدر (۲۰۰۸)

پرسشنامه تعلق کاری کارکنان بر اساس مدل میسی و اشنایدر (۲۰۰۸)

تعلق کاری کارکنان: تعلق واژه ای نسبتا جدید است که از سوی محققین و شرکت های مشاوره منابع انسانی مد نظر قرار گرفته و توصیه های متعددی در مورد اینکه چطور می توان آن را خلق کرده و بهبود بخشید، ارائه شده است. این مفهوم، به عنوان یکی از عوامل کلیدی در موفقیت و رقابت پذیری سازمان ها شناخته شده است. شافلی و سالانووا (۲۰۰۷) این ادعا را مطرح می کنند که تعلق برای تمامی سازمان های معاصر، با توجه به چالش هایی که این سازمان ها با آنها مواجه هستند، امری ضروری است. بسیاری از نویسندگان از تعلق به عنوان عاملی اساسی در نگرش، رفتار، و عملکرد افراد و همچنین بهبود عملکرد سازمانی، بهره وری، نگهداشت نیروی انسانی، عملکرد مالی، و حتی بازگشت سرمایه برای سرمایه گذاران نام می برند.

بر اساس مدل ارائه شده توسط میسی و اشنایدر (۲۰۰۸)، ابعاد حسی (حالت) مشارکت (تعلق) به اجزا زیر تقسیم بندی می گردد: رضایت، همکاری، تعهد و توانمند سازی. در حالیکه ابعاد رفتاری مشارکت (تعلق) به اجزایی از قبیل رفتار شهروند سازمانی، ابتکار شخصی، گسترش شغلی و انطباق گرایی قابل تفکیک است.

به منظور سنجش و ارزیابی تعلق کاری کارکنان می توان از پرسشنامه ای که بر اساس مدل میسی و اشنایدر (۲۰۰۸) طراحی شده است، استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۴ گویه و دو بعد حس مشارکت یا حس تعلق (با خرده مقیاس های رضایت، همکاری، تعهد و توانمند سازی) و بعد رفتار مشارکتی یا رفتار تعلقی (با خرده مقیاس های رفتار شهروندی سازمان، ابتکار شخصی و گسترش شغلی و انطباق گرایی) می‌باشد. روایی و پایایی این پرسشنامه در سال ۱۳۹۴ مورد تأیید قرار گرفته است.