حافظه سازمانی به عنوان جنبه ای از تاریخچه ی سازمان است که در آن سازمانها دانش را از گذشته به دست آورده و آن را برای آیندگان قابل دسترس می نمایند. حافظه ی سازمانی را دسترسی به دانش قبلی یک سازمان ازجمله اطلاعاتی در مورد محیط رقابتی می دانند. إبرس و ویجن برگ در سال ۲۰۰۹ حافظه ی سازمانی را نوعی از دانش میدانند که به سختی قابل انتقال است، بنابراین یک دارایی با ارزش سازمانی است. هولمن و فیلیپس (۲۰۰۳) حافظه سازمانی را ویژگی می دانند که مخصوص سازمان است و متعلق به فرد خاصی نیست.
به منظور سنجش و ارزیابی حافظه سازمانی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۷۲ گویه و زیر مقیاسهای دانش کاری، دانش فرهنگی، دانش سیاسی، دانش صنعتی، دانش اجتماعی و دانش تاریخی (تاریخچه) می‌باشد که از پژوهش معتبر آنت (۲۰۱۰) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.
