اندازه گیری میزان درد در تمام مراحل بیماری، به خصوص مراحل انتهایی، زمانیکه هدف از درمان، تسکین بیمار است از اهمیت زیادی برخوردار خواهد بود. علاوه بر این، بررسی و ثبت دقیق درد به ارزیابی بهتر کنترل آن توسط سیستم سلامت کمک می کند. در گذشته معیارهای ساده ای به کار می رفت که درد را به عنوان یک علامت، تنها از نظر شدت مورد مطالعه قرار می داده اند. اما این مقیاس ها برای بیماران جهت نشان دادن توصیف دردشان چندان آشنا و معتبر نبوده است در مطالعات جدید ترجیح داده می شود موضوع احساس درد در ارتباط با محرک ناخوشایند روانشناختی که موجب تشدید آن می گردد، مطرح شود. از آنجا که درد یک تجربه شخصی است، بهترین روش در ارزیابی درد مزمن را مصاحبه با فرد می دانند، زیرا این روش مبتنی بر تجربه شخصی فرد از درد است و ابعاد مختلف در این زمینه را در بر می گیرد.
به منظور ارزیابی درد مزمن و حاد از جمله درد بیماران سرطانی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۰ مجموعه عبارت و ابعاد ادراک حسی درد، ادراک عاطفی درد، ادراک ارزیابی درد و دردهای متنوع و گوناگون می‌باشد که از پژوهش معتبر ملزاک (۱۹۹۷) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
