همۀ ما دوست داریم فکر کنیم فردی صبور و بردبار هستیم. اما تعریف بردباری آسان نیست: نه می توان گفت موضوع انعطاف پذیری است، نه صرفاً آسان گیری و نه حتی فروخوردن و سرپوش گذاشتن بر احساساتی است که در غیر این صورت با شدت و هیجان ابراز می کردیم. به طور یقین بردباری با همدلی ارتباط دارد- توانایی و ظرفیتی که انسان می تواند خود را به جای دیگران گذاشته و دنیا را از دریچه چشم آنان ببیند. همچنین به طرز غریبی تصویرگر این توانایی در ما است که ببینیم دیگران ما را چگونه می بینند. رفتار های پرخاشگرانه یا به ظاهر بی ادبانۀ دیگران ممکن است منعکس کنندۀ قضاوت نادرست آنان دربارۀ شخصیت و اعمال ما باشد و درک این قضاوت نادرست بزرگترین معیار بردباری است.

در دنیای پیچیده و پر ازدحام ما به علت نزدیکی و مجاورت بیش از حد افراد، خطاها و اشتباهات دیگران اغلب بزرگ جلوه داده  می شود و این بزرگنمایی هم در مفهوم فیزیکی  و هم روانی آن صورت می پذیرد. بنابراین برای یک زندگی هم آهنگ و صلح آمیز در جامعه ای که طبق قوانین حاکم بر آن رفتارها و تفکرات گوناگونی پذیرفته است، بردباری، خصومتی الزامی است. روانشناسان می دانند که عدم تحمل و بردباری، با شخصیت های خودکامه و همچنین تجارب محدود و کوته بینانه از جهان در ارتباط است. اما در حالی که به سادگی می توان برعدم تحمل و بردباری دیگران انگشت گذارد، تشخیص آن دربارۀ خودمان کار آسانی نیست.

به منظور سنجش شکیبایی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۹ گویه می‌باشد و از کتاب Understanding Yourself اقتباس شده است.