خودتنظیمی هیجانی یعنی تمایل به کنترل حالتهای درونی، کنترل تکانهها و رفتارها و انطباق آن با معیارها برای رسیدن به هدف. خودتنظیمی هیجانی شامل فرایندهایی است که از آن طریق مردم هیجانات خود را و نیز چگونگی و ابراز آنها را تحت تأثیر قرار می دهند. این توانمندی یا ویژگی نقش قابل توجهی در بهزیستی و سلامت روانی دارد و لازم است به خوبی شناسایی شود و عوامل و پیامدهای آن مورد بررسی قرار گیرد. هافمن و کاشدان و نیز دیویدسون سبکهای عاطفی را به جای روشهای تنظیم هیجانی به کار بردند. آنها سبکهای عاطفی را به سبکهای پنهان کاری، سازگاری و تحمل طبقه بندی کردند.
به منظور سنجش و ارزیابی خودتنظیمی هیجانی یا سبک های عاطفی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۰ گویه و سه بعد پنهان کاری، سازشکاری و تحمل میباشد که از منبع معتبر هافمن و کاشدان (۲۰۱۰) استخراج شدهاند و روایی و پایایی آن در پژوهشی در سال ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.