خودشیفتگی ترکیب مهمی از صفات و فرایندهای شخصیت است که با ویژگی هایی از قبیل خود بزرگ بینی در عین شکنندگی خود، اشتغال ذهنی در مورد موفقیت، احساس محقّ بودن، انتظار مورد تحسین واقع شدن، تخیلات مربوط به قدرت زیاد، زیبایی و موفقیت، حساسیت زیاد به انتقاد، و تمایل به بهره کشی از دیگران در روابط بین فردی مشخص می شود. خودشیفتگی از لحاظ روانشناسی بالینی یک اختلال شخصیت محسوب می شود، که افراد بر اساس مجموعه ای از ملاک های تشخیصی، یا دارای (انپیدی) هستند یا نیستند.
پرسشنامه شخصیت خودشیفته آمز (NPI-16) دارای ۱۶ جفت عبارت بوده و هدف آن سنجش ویژگیهای شخصیت خودشیفته است. روایی و پایایی این ابزار در پژوهشی در سال ۱۳۸۸ مورد تأیید قرار گرفته است.
