فراهیجان برای توصیف هیجانهای افراد توسط خود و برانگیختگی آنان نسبت به آنها بکار میرود. این سازه هیجانهایی را دربرمیگیرند که در پاسخ به هیجانهای دیگر رخ میدهند مثل احساس شرم درباره خشم یا احساس خشم درباره اضطراب. فراهیجان به دو بخش فراهیجان مثبت و فراهیجان منفی تقسیم میشوند و همانطور که هیجان بهطور مستقیم و غیرمستقیم بر شناخت تاثیر میگذارد، فراهیجان نیز بهطور مستقیم و غیرمستقیم بر فراشناخت تاثیر میگذارد. فراهیجان مثبت (مانند فراعلاقه یا فرادلسوزی) به معنای آگاهی، شناخت و پذیرش هیجانهای مثبت و نحوه ابراز مناسب آنها و فراهیجان منفی (مانند فراخشم یا فرانگرانی) به معنای آگاهی، شناخت و پذیرش هیجانهای منفی و نحوه جلوگیری از وقوع آنها است. پس، فراهیجان مثبت برخلاف فراهیجان منفی با تمایل به سرکوبی کمتر، پذیرش بیشتر هیجانها، قدرت تصمیمگیری مناسبتر و استفاده بهتر از راهبردهای مقابلهای مرتبط است.
به منظور سنجش و ارزیابی فراهیجان های مثبت و منفی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۸ گویه و شش مؤلفه خشم، شرم، کنترل خشونت و فرونشانی (فراهیجان های منفی) و شفقت و علاقه (فراهیجان های مثبت) میباشد که از پژوهش معتبر میتمانسگروبر و همکاران (۲۰۰۹) استخراج شدهاند. روایی و پایایی این پرسشنامه در دو مطالعه در سال های ۱۳۹۳ و ۱۴۰۰ مورد تأیید قرار گرفته است.
