پرخاشگری در ورزشکاران: عرصه ورزش محل بروز انواع رفتارهایی است که در برخی مواقع از منظر تماشاگر یا حتی خود ورزشکار قابل قبول نیست. در این زمینه، پرخاشگری در ورزش چنین تعریف شده است: هرگونه رفتار عمدی به سمت حریف، مسئولان، هم تیمیها یا تماشاگران، که در قوانین رسمی رقابت قانونی شمرده نمی شود و فرد به پرهیز از چنین رفتاری تشویق میشود. از طرف دیگر، خشم به عنوان نوعی ارزیابی ذهنی تعریف شده است که با افزایش انگیختگی فیزیولوژیکی باعث به خطر افتادن سلامت جسمانی و روانی فرد میشود. پژوهشها نشان دادهاند که پرخاشگری اجرای ورزشکار را تسهیل نمیکند. بنابر اظهارات سیلوا (۱۹۸۰) پرخاشگری سطح انگیختگی فرد را بالا می برد و توجه فرد را به نتایج غیراجرایی، مانند فکر صدمه زدن به حریف، معطوف میکند. پرخاشگری و خشم به عنوان پیش بینی کننده های قوی رفتارهای پرخاشگرایانه شناسایی شدهاند.
به منظور شناسایی افرادی که مستعد احساسات خشمگینانه و پرخاشگرایانه هستند (پرخاشگری در ورزشکاران) می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۲ گویه و دو بعد خشم و پرخاشگری میباشد که از پژوهش معتبر مکسول و مورس (۲۰۰۷) استخراج شدهاند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.
