گرایش به بازار به معنای اقداماتی جهت درک و توجه به مشتریان و ارائه راهکارها، محصولات و خدماتی متناسب با علائق و نیازهای آنها است. بطور کلی شرکت های با گرایش بالا به بازار، فرآیندها و روتین های مشخص و قابل تشخیصی دارند که شامل خلق اطلاعات پیرامون نیازهای بازار و مشتریان از طریق پایش و ارزیابی نیازها و علائق در حال تغییر آنها، انتشار این اطلاعات در سازمان، و بازنگری در راهبردهای کسب و کار جهت افزایش ارزش برای مشتریان است. گرایش به بازار نقشی اساسی در محیط های کسب و کار پویا مانند بخش اویونیک دارد. در این بخش بنگاه هایی که می توانند به صورت کارایی اطلاعات بازار و فناوری و تغییرات آن را جمع آوری کنند و در یک کلام به عنوان مجموعه های با گرایش بیشتر به بازار فعالیت نمایند، دارای توانمندی های فناورانه بالاتر بوده و امکان ارائه خدمات فناورانه کاراتر به مشتریان را دارا هستند .
به منظور ارزیابی میزان گرایش به بازار یا بازار محوری سازمانی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۰ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر نقی زاده (۱۳۹۲) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه مورد تأیید قرار گرفته است.
