بی تردید یکی از رایج ترین ابزارهای اندازه گیری رضایت شغلی، شاخص توصیف کننده شغل (JDI) است. این مقیاس که توسط اسمیت، کندال و هالین ساخته شده در بیش از ۴۰۰ تحقیق به کار گرفته شده است. JDI برای تعیین رضایت از پنج جنبه شغلی، نفس کار، همکاران، سرپرست، دستمزد و فرصت های ترفیع به کار می رود. ماهیت مقیاس JDI بر پایه این اعتقاد است که رضایت شغلی در مقایسه با ادراک فرد از شغل های جایگزینی که در دسترس وی قرار دارد، مورد قضاوت قرار می گیرد. در مقیاس JDI برای هر یک از حوزه های رضایت، فهرست کوتاهی از عبارت ها و صفت ها ارائه شده که از مقیاس های قبلی رضایت شغلی، پیشینه تحلیل های عاملی، مصاحبه ها و تجربه های شخصی استخراج شده است. نتایج بسیاری از تحقیق ها نشان می دهد که تعداد دقیق سطوح تا حدی متفاوت است، اما آنچه فصل مشترک همه آن ها را تشکیل می دهد، ظاهر شدن ثابت ۵ سطح است.

این پرسشنامه حاوی ۷۲ سوال بسته پاسخ می باشد که در مقابل هر یک سه گزینه، بله، نه، نمی دانم، وجود دارد که از پاسخگو خواسته شده، عبارت را به دقت مطالعه کرده، سپس نوع موافقت خود را با هریک از عبارات با علامت ضربدر مشخص نماید. پرسش نامه ی مذکور پنج سطح از رضایت شغلی را اندازه می گیرد که شامل، ماهیت کار، سرپرست، همکاران، دستمزد و ترفیع است. روایی و پایایی این پرسشنامه در پژوهش های زیادی تأیید شده است.