مهمترین روش رایج تشخیص سوء مصرف مواد، استفاده از آزمایش های پزشکی است. این آزمایش ها علاوه بر داشتن هزینه، قادر به تشخیص افراد مستعد مصرف مواد نیستند، بلکه تنها مصرف مواد را تایید یا رد می-کنند. از این رو با توجه به گسترش مصرف مواد، از سوی محققین تلاش هایی صورت گرفت تا ابزارهای سنجشی برای شناسایی افراد مستعد مصرف و وابستگی به مواد، درست شود. از بین مقیاس های ساخته شده، سه خرده مقیاس حاصل از سیاهه شخصیتی چند وجهی مینه سوتا یعنی «مقیاس تجدیدنظر شده ی می بارگی مک اندرو»، (MAC-R)؛ «مقیاس استعداد اعتیاد»، (APS)؛ و «مقیاس پذیرش اعتیاد»، (AAS)، بیش از دیگر مقیاس ها مورد استفاده قرار گرفته است. در پرسشنامه حاضر هر سه مقیاس تحت عنوان «مقیاس سنجش استعداد وابستگی به مواد » مورد استفاده قرار گرفته است که در زیر به معرفی این مقیاس ها پرداخته می شود:
مقیاس می بارگی مک اندرو، (MAC-R): این مقیاس توسط مک اندرو (۱۹۶۵) و در اصل به منظور تفکیک بیماران دارای سوء مصرف الکل از بیماران فاقد سوءمصرف الکل، ساخته شده است.
مقیاس استعداد اعتیاد، (APS): این مقیاس به عنوان شاخصی از عوامل شخصیتی همبسته با اختلال های اعتیادی توسط وید و همکاران (۱۹۹۲) ساخته شد. مقیاس APS با هدف تشخیص ویژگی‌های شخصیتی و سبک زندگی مرتبط با سوءمصرف مواد و الکل، طراحی شده است. این ابزار، مقایسی غیر مستقیم یا زیرکانه از بررسی مشکلات مواد است، زیرا گویه های این مقیاس به طور مستقیم یا آشکار به مشکلات سوءمصرف مواد یا الکل اشاره نمی‌کنند.
مقیاس پذیرش اعتیاد، (AAS): این مقیاس دارای ۱۳ ماده است و توسط وید و دیگران (۱۹۹۲) برای اندازه گیری تمایل پاسخ دهنده به پذیرش مشکلات مرتبط با الکل یا داروها ساخته شد. اکثر سوال های آن به طور مستقیم به مصرف الکل و سایر مواد اشاره دارد. از ۱۳ ماده این مقیاس، ۳ سوال آن با مقیاس MAC-R مشترک می باشد.شما می توانید به رایگان این پرسشنامه را دریافت و یا مشاهده کنید.
