یکی از عارضه های جدید زندگی به سبک مدرن، وجود استرس در محیط کار می باشد. استرس شغلی یک دلیل عمده برای کاهش تولید، غیبت کارکنان و فروپاشی و به هم ریختگی سازمان‌ها می باشد. اضافه کاری‌های زیاد، ناکافی بودن آموزش های لازم از دلایل پنهان ترک شغل است، که معمولاً در اثر استرس زیاد بوجود می آید. هنگامی که فرد در محیط کار با باید های روبرو می شود که ارتباطی با ظرفیت های کنونی یا نیاز ها و خواسته هایش ندارد، دچار ناهماهنگی و تعارض می شود و تنها راه کاهش آن سازگاری شخص با شرایط تازه است. میلر استرس شغلی را نوعی حالت روان شناختی می داند که نشان دهنده عدم تعادل بین درک فرد از نیازهای خود برای آشکار کردن آنها در محیط کار و توانایی برای سازگاری با آن نیازها می باشد. طبق تعریف موسسه بهداشت حرفه ای استرس شغلی هنگامی رخ می دهد که بین نیازهای شغلی با توانایی قابلیت ها و خواسته های خود هماهنگی نباشد بعبارت دیگر وقتی آنچه در یک شغل از فرد انتظار می رود با آنچه مورد علاقه و خواسته اوست هماهنگ نباشد. بصورت روشن تر و ساده تر می توان چنین بیان کرد که استرس شغلی یک آسیب جسمی یا روانی است که فرد از خود نشان می دهد و نتیجه ای از تضاد یا موفقیت های چالش برانگیزد درشغل می باشد. استرس شغلی امروزه یک مسئله ای شایع و پر هزینه در محیط های کاری تبدیل شده است.
به منظور بررسی استرس شغلی در مدیران و تصمیم گیرندگان می توان از پرسشنامه ۳۲ پرسشی استرس شغلی کودرون استفاده کرد. روایی و پایایی این ابزار در دو پژوهش در سال های ۱۳۹۱ و ۱۳۸۷ مورد تأیید قرار گرفته است.
