تاب آوری به مهارتها و توانمندی هایی اشاره دارد که فرد را قادر می سازد با سختیها، مشکلات و چالشها سازگار شود. هر چند برخی از ویژگیهای تاب آوری قابل آموزش می باشد، با یک جمع بندی کلی می توان تابآوری را شامل موارد زیر دانست: حفظ آرامش زیر فشار، انعطاف پذیری در مواجهه با موانع، اجتناب از راهبردهای فرسایشی، حفظ خوش بینی و احساسات مثبت به هنگام دشواریها و خلاص شدن از موانع درونی. فرد تاب آور به طور عادی قادر به تفکّر خلاقانه و منعطف درباره حل مسائل است. یعنی هر وقت که نیاز داشته باشد از افراد دیگر کمک میخواهد و از شایستگی حل مشکلات مربوط به خود و دیگران برخودار است. افراد تاب آور درجه هایی از سلامتی و استقلال را نشان می دهند. آنها قادرند که خود فکر کنند و آن را عملی سازند. آنها میتوانند نظرات انتقادی خود را به دیگران انتقال دهند. آنها احساسات خوبی نسبت به اطرافیان دارند و به توانایی خود برای تغییر دادن محیط شان باور دارند.
مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (RIS-CD) را کونور و دیویدسون در سال ۲۰۰۳ با مرور منابع پژوهشی ۱۹۹۱-۱۹۷۹ حوزه تاب آوری تهیه کردند. پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون ۲۵ گویه دارد و روایی و پایایی این ابزار در پژوهشی در سال ۱۳۸۴ مورد تأیید قرار گرفته است.
