توانایی جذب دانش را به عنوان توانایی جذب بالقوه شامل کسب و یکسان سازی اطلاعات و توانایی جذب تحقق یافته شامل تبدیل و به کارگیری دانش، در نظر می گیرند. ظرفیت جذب را به عنوان یک مفهوم کلان اقتصادی، به حوزه نظریه های سازمانی وارد کردند و آن را به عنوان توانایی یک سازمان برای تشخیص ارزش اطلاعات جدید از منابع بیرونی، شبیه سازی و به کارگیری آن برای اهداف تجاری در نظر گرفتند.
به منظور بررسی ظرفیت جذب دانش در سازمان می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۲ گویه و ابعاد توانایی کارکنان و انگیزه کارکنان می‌باشد که از پژوهش مینباوا و همکاران (۲۰۰۳) استخراج شده‌اند و روایی و پایایی آن در دو مطالعه در سال های ۱۳۹۱ و ۱۳۹۵ مورد تأیید قرار گرفته است.
