ساختارهای منسوب به امید در متون روان‌شناختی از سال ۱۹۵۰ به بعد ظاهر شدند و اهمیت امید را در تغییرات درمانی، یادگیری و بهزیستی عمومی خاطرنشان ساختند. فرد دارای امید کسی است که انرژی و انگیزه لازم را برای رسیدن به هدف‌های منطقی دارد و می‌داند که چه چیزی می‌خواهد و همچنین می‌داند که چگونه و از چه راهی می‌تواند به هدف‌های خود برسد. چنین شخصی اگر دریک مسیر به مانع برخورد کرد از مسیرهای دیگری اهداف خود را دنبال می‌کند. با توجه به نظریات بسیار ارائه شده در زمینه امید و امیدواری، ابزارهای بسیاری نیز برای سنجش آن ابداع شده است.
آزمون میلر، آزمونی از نوع آزمون های شخصیتی است. این آزمون اولین بارجهت بخش امیدواری میلر در بیماران قلبی درامریکا به کار رفت تامیزان امیدواری را در آنها نشان دهد. پرسشنامه میلر، از نظر هماهنگی عامل های پیشنهاد شده برای امیدواری و هماهنگی ماده ها با همدیگر و دقت در انتخاب جنبه های مختلف ازنظر رفتارهای حاکی از امیدواری، توسط شش نفر از استاد یاران دانشگاه های آمریکا مورد بحث و بررسی قرار گرفت که مورد تایید آنها واقع شد. پرسشنامه امید میلر (MHS) یا پرسشنامه امیدواری میلر که معادل انگلیسی آن Miller Hope Scale است در سال ۱۹۸۸ توسط میلر و پاورز ساخته شد. این آزمون شامل ۴۸ جنبه ازحالتهای امیدواری و درماندگی می باشد که ماده های قید شده در آن بر مبنای تظاهرات آشکار یا نهان رفتاری در افراد امیدوار و یا نا امید برگزیده شده اند. روایی و پایایی این پرسشنامه تأیید شده است.

شما می توانید به رایگان این پرسشنامه را دریافت و یا مشاهده کنید.

درخواست فایل ورد این پرسشنامه به صورت رایگان