به منظور ارزیابی خودکارآمدی عمومی می توان از پرسش نامه خودکارآمدی عمومی شرر وهمکاران (۱۹۸۲) استفاده کرد. شرر و همکاران (۱۹۸۲) معتقدند که نظریه ی خودکارآمدی، الگویی از فرایندهای شناختی برای سازش یافتگی است. آن ها برای اولین بار مقیاسی جهت اندازه گیری این باور عمومی تحت عنوان مقیاس خودکارآمدی شرر ساختند که اختصاص به موقعیت خاصی ندارد. این مقیاس ۳ جنبه از رفتار شامل میل به آغازگری عمل، میل به گسترش تلاش برای تکمیل تکلیف و مقاومت در رویارویی با موانع را اندازه گیری می کند. این پرسشنامه دارای ۱۷ سوال بوده و هدف آن سنجش میزان حس خودکارآمدی در افراد می باشد.
