به منظور بررسی خود کارآمدی می توان از پرسشنامه خود کارآمدی شرر استفاده کرد. شرر و همکاران (۱۹۸۲) مقیاس ۱۷ سؤالی خود کارآمدی عمومی را برای اندازه گیری «یک مجموعه کلی از انتظاراتی که افراد به موقعیت های جدید می برند» توسعه دادند. این مقیاس اکثراً برای اندازه گیری خود کارآمدی عمومی مورد استفاده قرار گرفته است. بیش از ۲۰۰ بررسی منتشر شده از این مقیاس استفاده کرده اند. اگر چه مقیاس خود کارآمدی عمومی برای پژوهش های بالینی و شخصیتی توسعه یافت اما از آن در سازمانها نیز استفاده شده است. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۸۹ مورد تأیید قرار گرفته است.
