پرﺳﺸﻨﺎمه سبک های ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ یا روش های کنار آمدن ﻳﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ ۶۶ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺳﻴﺎهه ﺭﺍﻫﺒﺮﺩﻫﺎﻯ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺍﻯ ﻓﻮﻟﻜﻤﻦ ﻭ ﻻﺯﺍﺭﻭﺱ (۱۹۸۵) ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺍمنه ﻭﺳﻴﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﻮﺍﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻓﺸﺎﺭﺯﺍﻯ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﻳﺎ ﺑﻴﺮﻭﻧﻰ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ. ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﺯ ﺁﺯﻣﻮﺩﻧﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﻳﺎ ﻧﻮﺷﺘﺎﺭﻯ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻓﺸﺎﺭﺯﺍﻳﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺧﻴﺮﺍً ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺷﺮﺡ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺗﺎ ﭼﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﺒﺮﺩﻫﺎﻯ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮ، ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻰ ﺧﺎﺹ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﭘﺰﺷﻜﻰ، ﺍﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺟﺪﻯ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻳﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻋﻠﻤﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻓﺸﺎﺭﺯﺍ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺩﺍﺭﺍﻯ ۸ ﺯﻳﺮ ﻣﻘﻴﺎﺱ ﺍﺳﺖ: ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ، ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ، ﺧﻮﺩﻛﻨﺘﺮﻟﻰ، ﻃﻠﺐ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ، ﭘﺬﻳﺮﺵ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ، ﮔﺮﻳﺰ- ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ، ﺣﻞ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﻯ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﺳﺖ. چهار ﺯﻳﺮ ﻣﻘﻴﺎﺱ ﻃﻠﺐ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ، ﭘﺬﻳﺮﺵ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ، ﺣﻞ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﻯ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﻣﺠﺪﺩ ﻣﺜﺒﺖ ﺭﺍﻫﺒﺮﺩﻫﺎﻯ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺍﻯ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﺪﺍﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ چهار ﺯﻳﺮ ﻣﻘﺎﻳﺲ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ، ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ، ﮔﺮﻳﺰ- ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻭ ﺧﻮﺩﻛﻨﺘﺮﻟﻰ ﺭﺍﻫﺒﺮﺩﻫﺎﻯ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺍﻯ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻣﺪﺍﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ. روایی و پایایی این ابزار در دو پژوهش در سال های ۱۳۸۶ و ۱۳۹۰ مورد تأیید قرار گرفته است.
