فرهنگ دارای مفهوم و تعریف مشخصی نیست و برداشت های گوناگونی از آن به عمل آمده است. این گوناگونی در برداشت ها و تعاریف از آن جا ناشی می شود که فرهنگ در همه علوم انسانی و اجتماعی مصطلح و دارای کاربرد است و به همین دلیل هر یک از علوم مربوط به فراخور موضوع و محتویات خود تعریفی از فرهنگ ارائه می دهد. هزاران سال است که مفهوم فرهنگ سازمانی توسط مردم شناسان، جامعه شناسان، تاریخ نویسان و فلاسفه مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. اگر چه نمی توان فرهنگ را دقیقا تعریف کرد اما این مفهوم به راحتی قابل درک و احساس است. فرهنگ به طور آشکار و گاهی ناآشکار، شامل سمبل ها، شعار ها، زبان ها، رفتار ها، داستان ها و تاریخ، آداب و رسوم و مراسم است. در زیر این نشانه های مشهود فرهنگ ارزش های محوری، باورها و مفروضات مشترک کارکنان نهفته است که معرف فرهنگ سازمانی می باشد. این بخش از فرهنگ، به تحلیل عمیق تر و ژرف تر نیاز دارد، زیرا تجسم باورها و مفروضات جمعی کارکنان می باشد.
واستون (۲۰۰۲) معتقد است: «فرهنگ مجموعه ای از معانی و ارزش های مشترک بین اعضای سازمانی است و برای عضو جدید سازمان فرهنگ سازمانی روش مطلوب اندیشیدن، تفکر و احساس و برخورد در مقابله با مشکلات داخلی و خارجی سازمان قلمداد می گردد» .سازمان ها، درست مثل افرادی دارای شخصیت هایی هستند که این قالب شخصیتی سازمان را فرهنگ آن سازمان گویند. فرهنگ سازمان نشان دهنده ی مجموعه ای از ارزش ها، باورها، هنجارها و تفاهم هایی است که سازمان در آن با کارکنان وجوه مشترک دارد. همان طور که یک فرد از یک سری ویژگی هایی نسبتا برخوردار است که او را از سایر دوستان خود متمایز می سازد. سازمان ها نیز از ویژگی های خاصی برخوردار هستند که به این ویژگی ها فرهنگ سازمان گفته می شود . این ویژگی ها در هر سازمان متفاوت است. فرهنگ سازمان برای توصیف ادراکات و عقاید مشترک و انتظارات اشخاص در سازمان ها به کار می رود. فرهنگ سازمانی به گونه ای متفاوت از جمله تعالی سازمانی، جو، تفویض قدرت، کیفیت کلی و مدیریت منابع انسانی توصیف گردیده است. فرهنگ مهم است زیرا هر اقدامی بدون آگاهی از نیروهای فرهنگی (که همیشه در کارند) ممکن است پیامدهای پیش بینی نشده و ناخواسته داشته باشد.
پرسشنامه فرهنگ سازمانی توسط هافستد (۱۹۹۱) ساخته شده است. پرسشنامه فرهنگ سازمانی هافستد (۱۹۹۱) دارای ۴ بعد مردسالاری/ زن سالاری، فردگرایی/ جمع گرایی، اجتناب از عدم اطمینان یا ابهام گریزی و فاصله قدرت است. روایی و پایایی این ابزار در چندین پژوهش مورد تأیید قرار گرفته است.
