بسیاری از محققان هوش فرهنگی را توانایی فرد برای انجام وظیفه به طور اثربخش در موقعیت های متفاوت فرهنگی معرفی می کنند. عده ای این نوع از هوش را یک نوع شایستگی چند وجهی می دانند که شامل دانش فرهنگی ، عمل به صورت متفکرانه و فهرستی از مهارت های رفتاری می باشد. توماس و ارلون هوش فرهنگی را به عنوان یک سیستم از توانایی های تعاملی تعریف کردند. در واقع هوش فرهنگی ظرفیتی است که به افراد اجازه می دهد تا در برابر طیف گسترده فرهنگ ها درک و فهم درستی داشته باشند و به طور مناسب عمل کنند.
به منظور سنجش هوش فرهنگی می توان از پرسشنامه استاندارد شده ارلی و انگ (۲۰۰۳) استفاده کرد که شامل ۲۴ گویه در چهار بعد فراشناختی، شناختی، انگیزشی و رفتاری می‌باشد. روایی و پایایی این ابزار در پژوهشی در سال ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.
