کریستنسون و همکاران (۱۹۹۱) ابعاد اتوماتیک و متمرکز را برای اختلال کندن مو مطرح کردند. کشیدن اتوماتیک با عمل کشیدن مو که اساساً خارج از آگاهی رخ می دهد توصیف می شود و شامل موقعیت هایی است که فرد درگیر فعالیت هایی است مثلاً (تماشای تلویزیون، خواندن کتاب، گوش دادن به موزیک) اما از عمل کشیدن آگاهی ندارد. کشیدن متمرکز به عمل موکنی باکیفیت اجباری مشخص می شود و در پاسخ به حالت های هیجانی منفی مثلاً (اضطراب، استرس، خشم و …) اتفاق می افتد. مطالعات نشان داده است که بیشتر افراد مبتلابه اختلال کندن مو درجات مختلفی از هردو نوع را تجربه می کنند و شیوع نسبی این دو سبک تا حدی نامشخص است.
به منظور سنجش و ارزیابی انواع اختلالات کندن مو می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۵ گویه و دو بعد نوع متمرکز و آیتم نوع اتوماتیک می‌باشد که از پژوهش معتبر فلسنر و همکاران (۲۰۰۸) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۶ مورد تأیید قرار گرفته است.
