مورگان و هانت (۱۹۹۴) معتقدند که اعتماد زمانی ایجاد می شود که یک طرف به قابل اعتماد بودن و صداقت طرف مقابل اطمینان داشته باشد و بنابراین آنان از قابلیت اعتماد و صداقت توام در تعریف اعتماد استفاده کرده اند. اعتماد ورزشکاران از دو دیدگاه قابل اعتماد بودن و صداقت و نیز به طور خاص اعتماد ورزشکاران به مدیر عامل باشگاه به دلیل نقش کلیدی آنان در امورات باشگاه می باشد. بدین ترتیب اعتماد ورزشکاران به مدیر عامل و مربی به عنوان اطمینان به قابل اعتماد بودن ( پایبندی به قول هایی که به ورزشکاران می دهند) و صداقت (پایبندی به استانداردهای اخلاقی در انجام دادن امور بر مبنای منفعت ورزشکاران) تعریف می شود که این تعریف مبتنی بر تجربه های فردی هر ورزشکار با مربی و مدیر عامل باشگاه است .
به منظور سنجش و ارزیابی میزان اعتماد به باشگاه های ورزشی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۴ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر هینگ –تروآ و همکاران (۲۰۰۲) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.
