حساسیت اضطرابی: حساسیت اضطرابی یک سازه تفاوت های فردی است که در آن فرد از نشانه های بدنی که با انگیختگی اضطرابی (افزایش ضربان قلب، تنگی نفس، سرگیجه) مرتبط است، می ترسد و اصولاً از این عقیده ناشی می شود که این نشانه ها به پیامدهای بالقوه آسیبزای اجتماعی، شناختی، و بدنی منجر می شود. حساسیت اضطرابی عامل آسیب پذیری در مورد اضطراب و اختلالات اضطرابی است که امروزه توجه علمی بسیاری به سوی آن معطوف شده است.حساسیت اضطرابی، یک سازه تفاوت های فردی است که در آن فرد از نشانه های بدنی که با برانگیختگی اضطرابی (افزایش ضربان قلب، تنگی نفس، سرگیجه) مرتبط است، می ترسد و اصولاً از این عقیده ناشی می شود که این نشانه ها به پیامدهای بالقوه آسیب زای اجتماعی، شناختی، و بدنی منجر می شود. بر اساس نظر مؤلفان، حساسیت اضطرابی، علائم اختلالات اضطرابی را تشدید می کند. افراد با حساسیت اضطرابی بالا پاسخ برانگیختگی خود را آزار دهنده می یابند و بنابراین تجربه اضطراب در پاسخ به محرک تقویت می شود. بر این اساس، این سازه نقش مهمی در گسترش و تداوم اختلالات اضطرابی بازی م یکند.
به منظور ارزیابی حساسیت اضطرابی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۳۰ گویه و چهار عامل ترس از نشانه های تنفسی، ترس از واکنش های اضطرابی قابل مشاهده در جمع، ترس از نشانه های قلبی عروقی، ترس از عدم مهار شناختی می‌باشد که از پژوهش معتبر تیلور و کاکس (۱۹۹۸) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در دو مطالعه در سال های ۱۳۸۶ و ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
