امید در مرکز یک مدل رشد مسیر شغلی قرار گرفته است که شامل انعکاس خود (خود و شرایط)، شفافیت خود (شفاف سازی نقش های زندگی)، چشم انداز نسبت به آینده (تجسم آینده ممکن و تشخیص آینده مطلوب)، تعیین هدف و برنامه ریزی کردن (اهداف کوتاه مدت و بلندمدت)، اجرا و انطباق پذیری (نظارت و ارزیابی، انعطاف پذیری شخصی) می باشد. بدون امید افراد انگیزه شرکت در فعالیت های برنامه ریزی شده برای انتخاب شغل و یا مدیریت آن شغل را ندارند. رشد مسیر شغلی توسط عوامل خارجی صورت می گیرد که یکی از این عوامل، محیط است که می تواند فرصت های شغلی را تحت تأثیر قرار دهد و امید می تواند به افراد در به چالش کشیدن تجارب مسیر شغلی خود کمک کند.
به منظور بررسی رشد مسیر شغلی مبتنی بر امید می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۸ گویه و ۷ بعد (امید، انعکاس خود، شفاف خود، چشم انداز نسبت به آینده، هدف گذاری و برنامه ریزی، اجرا و سازگاری) می‌باشد که از پژوهش معتبر آماندسون و همکاران (۲۰۱۳) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۸ مورد تأیید قرار گرفته است.
