سازگاری هیجانی به معنای توانایی کنترل هیجانات و ارضای نیازها، برقراری روابط مناسب و درک دیگران و درونیات خود، و توانایی تحمل ناکامی و شکست است (ویج و جوسوال، ۲۰۱۰). سازگاری هیجانی تمایل افراد را برای دستیابی به تعادل، تنظیم و ثبات هیجانی به هنگام مواجهه با بیثباتی عاطفی و هیجانی نشان میدهد (رابیو، آگادا، هانتنگاس و هرناندز، ۲۰۰۷). از دید رابیو و همکاران (۲۰۰۷) سازگاری هیجانی شامل دو بعد “فقدان نظم بخشی انگیختگی های هیجانی و فیزیولوژیک” و “ناامیدی و تفکر آرزومندانه” است.
به منظور سنجش متغیر سازگاری هیجانی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۸ گویه و دو بعد فقدان نظم بخشی انگیختگی های هیجانی و فیزیولوژیک و ناامیدی و تفکر آرزومندانه می‌باشد که از پژوهش معتبر رابیو، آگادا، هانتنگاس و هرناندز (۲۰۰۷) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۵ مورد تأیید قرار گرفته است.
