سبک های فرزندپروری به عنوان مجموعه ای از رفتارها توصیف می شود که تعیین کننده ارتباطات متقابل والد ـ کودک در طول دامنه گسترده از ای موقعیت می ها باشد و این گونه فرض شده است که یک جو تعاملی اثرگذار به را وجود می آورد. یکی از معروف ترین الگوهای فرزندپروری در رابطه با ادراک از سبک های فرزندپروری والدین، الگوی شیفراست. وی از جمله کسانی است که در زمینه فرزندپروی مشاهداتی انجام داده است. شیفر مشاهداتش بر تعامل کودکان ۳-۱ ساله با مادرانشان را از طریق دو بعد کنترل – آزادی و پذیرش – طرد شرح می دهد. بعد کنترل – آزادی آن دسته از رفتارهای والدین است که در راستای هدایت کودک صورت می گیرد و دلالت بر میزان استقلالی دارد که والدین برای فرزندان خود فراهم می کنند و بعد پذیرش-طرد، شامل روابط عاطفی والدین و فرزند در محیط خانواده، پاسخ دهی والدین، حمایت و رفتار همدلانه می شود. به عبارت دیگر به معنی میزان سازگاری والدین با رفتارهای کودکان و توجه به ارضای نیازها و تقاضاهای ویژه فرزندان است. شیفر نتیجه گرفت که والدین آزادگذار یا کنترل کننده می توانند پذیرنده یا طردکننده باشند. در نتیجه از ترکیب این دو بعد چهار الگوی رفتاری اقتدارگر، استبدادگر، سهل انگار و غفلت ورز شکل می گیرد.
به منظور سنجش و ارزیابی سبک های فرزندپروری والدین می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۷۷ گویه و دو بعد محبت (سردی و گرمی) و کنترل (کنترل – آزادی) می‌باشد که از پژوهش معتبر شیفر (۱۹۶۵) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعات متعددی در ایران مورد تأیید قرار گرفته است.
