تعریف اصلاح شده ای از ارتباط گریزی، سطح ترس و تشویش فرد را نشان می دهد که با توجه به ارتباطات واقعی یا آتی وی با شخص یا اشخاص دیگر نمود می یابد (مک کراسکی، ۱۹۷۷).
به منظور سنجش ارتباط گریزی در افراد می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۴ گویه و ابعاد ارتباط گروهی (۳ تا ۷ نفر)، جلسات گروهی (بیش از ۷ نفر)، ارتباطات میان فردی (یک نفر) و سخنرانی عمومی یا در ملاء عام می‌باشد که از پژوهش معتبر مک کراسکی (۱۹۸۵) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۵ مورد تأیید قرار گرفته است.
