مدیریت دانش شامل همه روش هایی است که سازمان، داراییهای دانش خود را اداره می کند که شامل چگونگی جمع آوری، ذخیره سازی، انتقال، بکارگیری، به روز سازی و ایجاد دانش است. مدیریت دانش در تعریف دیگری به فرایندهایی گفته می شود که در یک سازمان یا شرکت برای ایجاد، ذخیره، تبادل و کاربرد دانش منتسب می شود. این فرایند از طریق افزایش توانایی سازمان در جمع آوری دانش از محیط و به کار بستن آن در سازمان مربوطه محقق می شود.
مدیریت دانش در یک سازمان از جمله کتابخانه، روند کسب و تولید اطلاعات، پالایش و پردازش آن و تبدیل آن به مجموعه ی اطلاعات مفید و منسجم که برای بهره گیری در موقعیت های ویژه به منظور تصمیم گیری، برنامه ریزی و اجرای برنامه ها مورد استفاده قرار می گیرد. بنابراین استفاده از دانش را در موقعیت و مفهومی ویژه که همسو با هدف های سازمان باشد مدیریت دانش گویند.
به منظور بررسی مدیریت دانش می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۷ گویه و ابعاد خلق دانش، جذب دانش، سازماندهی دانش، ذخیره دانش، انتشار دانش و بکارگیری دانش می‌باشد که از پژوهش لاوسن (۲۰۰۳) استخراج شده‌اند و روایی و پایایی آن در مطالعه ای در سال ۱۳۹۴ مورد تأیید قرار گرفته است.
