بروکز (۱۹۸۱) مدیریت زمان را به معناى مدیریت بر خود و فعالیتها در رابطه با زمان مى داند. همچنین طبق گفته آرنولد و پولیچ (۲۰۰۴) مدیریت زمان بهترین نحوه استفاده از وقت گرانمایه براى رسیدن به اهداف شخصى و شغلى است که ارتباط مستقیمى را بین انجام وظائف روزانه از یک طرف و اطمینان از رضایت شخصى و پیشرفت از طرف دیگر ایجاد می کند.
به منظور بررسی میزان بهره کافی بردن از زمان (مدیریت زمان) می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۲ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر کوئین و همکاران (۱۹۹۶) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در دو مطالعه در سال های ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰ مورد تأیید قرار گرفته است.
