به منظور سنجش و ارزیابی هدفمداری در فعالیت بدنی ورزشکاران می توان از مقیاس هدف مداری در فعالیت بدنی بود که در سال ۲۰۰۸ توسط پتریک و مارکلند توسعه داده شده است، استفاده کرد. در پژوهش آنها این مقیاس از مقیاس اولیه ۲۱ آیتمی به ۱۰ آیتم کاهش یافت. پتریک و مارکلند (۲۰۰۸) به بررسی محدودیت های مقیاس هدفمداری در فعالیت بدنی پرداختند و آن را با عنوان “سنجش یا مقیاس هدفمداری در فعالیت بدنی” معرفی نمودند. هدف پژوهش آنها توسعه سنجش هدفمداری مرتبط با فعالیت بدنی بود تا بدین طریق تمرین دهندگان و پژوهشگران درک بهتری از انگیزش در فعالیت بدنی برای اهداف تفریحی و سلامتی داشته باشند. این مقیاس شامل ۱۰ مؤلفه در مقیاس پنج امتیازی لیکرت (از کاملاً موافقم تا کاملاً مخالفم) بوده و دو خرده مقیاس تکلیف مداری و خودمداری را شامل می شود. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۶ مورد تأیید قرار گرفته است.
