به گفته گوماسون (۱۹۸۷) کیفیت ارتباط با مشتری ، یک رابطه تعاملی کیفی بین مشتری و موسسه است و می تواند به رابطه طولانی مدت کمک کند. کراسبی و دیگران (۱۹۹۰) کیفیت رابطه را از دیدگاه مشتری بدینصورت تعریف کردند: موفقیت از طریق توانایی های فروشنده در جهت کاهش عدم اطمینان درک شده از محیط که مشتری قادر است به صداقت و درستی فروشنده اتکا کرده و به عملکرد وی اعتماد داشته باشد چراکه سطح عملکرد گذشته مطلوب بوده است. صدیق (۱۳۹۷) در پژوهش بر اساس مطالعات شریفی و اسفیدانی (۲۰۱۴) و لی و همکاران (۲۰۰۶) خود برای ارزیابی کیفیت ارتباط با مشتری ابعاد رضایت مشتری، اعتماد مشتری، کیفیت خدمات و موانع تغییر را در نظر گرفته است.
به منظور سنجش و ارزیابی کیفیت ارتباط با مشتریان می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۹ گویه و ابعاد رضایت مشتری، اعتماد مشتری، کیفیت خدمات و موانع تغییر می‌باشد که از پژوهش معتبر صدیق (۱۳۹۷) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه مورد تأیید قرار گرفته است.
