پرسشنامه الزامات پیاده سازی مدیریت منابع انسانی سبز – بردی پور (۱۳۹۷)

پرسشنامه الزامات پیاده سازی مدیریت منابع انسانی سبز – بردی پور (۱۳۹۷)

در حال حاضر، نیاز روزافزونی برای ترکیب مدیریت زیست محیطی با مدیریت منابع انسانی وجود دارد و این تلاشها به عنوان ابتکارات مدیریت منابع انسانی سبز (GHRM) شناخته شده است. به دنبال ضرورت توجه به محیط زیست، هر سازمانی ملزم به اجرای مدیریت سبز و اتخاذ اهداف زیست محیطی است. در این راستا مدیریت منابع انسانی ناگزیر است که عملیاتی را فراهم کند که به اجرای موفق برنامه های زیست محیطی کمک کند. مدیریت منابع انسانی سبز به الگوهای منحصر به فرد تصمیمات و رفتار سبز مدیران منابع انسانی بستگی دارد. تشخیص سیاستها در استخدام، کارمندیابی، ارزیابی عملکرد، آموزش و توسعه، ارتباطات کارکنان میتواند به عنوان ابزاری قوی برای ایجاد هماهنگی بین کارکنان و استراتژیهای زیست محیطی شرکت باشد و ضمانت قطعی را برای موفقیت شرکت فراهم کند.

مدیریت منابع انسانی سبز شامل فعالیت ها و تئوریهای مدیریت منابع انسانی است که به کاهش خسارت های زیست محیطی کمک میکند. مدیریت منابع انسانی سبز به عنوان یک نگرش جامع به منظور هماهنگی کارکنان با استراتژی زیست محیطی شرکت است. مدیریت منابع انسانی سبز، رویکردی است که نیازهای سازمان و جامعه را بدون وارد کردن آسیب به جامعه برآورده میکند. مدیریت منابع انسانی سبز به استفاده از سیاستها، فلسفه ها و اعمال مدیریت منابع انسانی در حیطه کسب وکار سازمان به منظور ارتقای استفاده پایدار از منابع و جلوگیری از آسیبهای زیست محیطی اشاره دارد. مدیریت منابع انسانی سبز، شامل استفاده از سیاست های مدیریت منابع انسانی برای استفاده بهتر و بیشتر از منابع سازگار با محیطزیست در سازمان و ارتقای فعالیت های دوستدارانه زیست محیطی است. هدف از مدیریت منابع انسانی سبز ایجاد، تقویت و حفظ کارکنان سبز در سازمان است تا بتواند حداکثر سهم خود را در هر یکی از نقشهای ایفا کنند؛ بنابراین مدیریت منابع انسانی سبز به عنوان یک استراتژی جنبش سبز سازمانها برای اطمینان از ایمنی محیط زیست به شمار میرود.

به منظور سنجش و ارزیابی الزامات پیاده سازی مدیریت منابع انسانی سبز می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۴ گویه و ابعاد حمایت مدیریت، بستر استراتژیک، حمایت ذی نفعان و مالی می‌باشد که از پژوهش معتبر بردی پور (۱۳۹۷) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۷ مورد تأیید قرار گرفته است.