مشغولیت کارکنان: پیدایش مفهوم مشغولیت به گرایش های اخیر به سمت روانشناسی مثبت و یا مطالعه نقاط قوت و یا عملکرد مطلوب افراد بر می گردد. پیدایش این مفهوم در بخشی از نتایج مطالعات لوثانز (۲۰۰۲) بدین صورت آمده است: مطالعه نقاط قوت فرد مثبت گرا (مثبت اندیش) و ظرفیت ها و قابلیت های روانی که قابل اندازه گیری، قابل توسعه و قابل مدیریت موثر در بهبود عملکرد مشاغل امروزی باشد. یکی از این حالت های مثبت مربوط به داشتن نگرش مثبت است که مشغولیت خوانده می شود. مشغولیت، به عنوان تعهد عاطفی و فکری به سازمان نیز تبیین می شود. مشغولیت میزان تلاش اختیاری نشان داده شده توسط کارکنان در شغل تعریف می شود. مشغولیت همچنین شامل مشارکت و رضایت فرد و شور و اشتیاق فرد به کار خود می باشد.
به منظور سنجش و ارزیابی مشغولیت کارکنان می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۶ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر پیمپاکورن و پترسون (۲۰۱۰) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۴ مورد تأیید قرار گرفته است.
