جهت گیری کارآفرینی فرآیندی است که در آن افراد گرایش به این دارند که یا در خود ویا در داخل سازمان به دنبال فرصت بدون توجه به منابع دارای کنترل آن هستند.این تعریف کارآفرینی بر رفتار فرصت طلبانه تآکید دارد و از نظر کارآفرینی به عنوان یک رویکرد مدیریت مطرح می شود. کارآفرینی به عنوان پیش نیازی برای کالاهای جدید یا کیفیت جدید کالاها،روشهای جدید تولید، ورود به یک بازار جدید و بهره برداری منابع جدید تعریف می شود.این تعریف، کارآفرینی را به عنوان “خلق فعالیتهای جدید اقتصادی” در نظر میگیرد. در این رویکرد ، هر فعالیتی که باعث ایجاد تغییراتی در بازار می شود کارآفرینی می باشد.مجموعه ای از نطریه ها،فنون و روشهای هدایت اثربخش فعالیتهای کارآفرینی می باشد.عمدتاً در مدیریت کارآفرینی فرض بر این است که شرکت های کارآفرین از فرصتها و منابع استفاده بهینه نمایند.
به منظور ارزیابی جهت گیری کارآفرینی در سازمان می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۵ گویه و ابعاد پیشتازی، ریسک پذیری و نوآوری می‌باشد که از پژوهش معتبر براون (۱۹۹۶) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
