کارآفرینی از فعالیت هایی است که می تواند برطرف کننده ی بسیاری از چالش های عمده همچون بیکاری، درآمد پایین، فقدان تنوع اقتصادی و … باشد در یک جامعه کارآفرین، همه انسان ها فرصت های یکسانی پیش روی خود دارند و همین امر زمینه مناسبی برای گسترش عدالت در سطح اجتماع است، بدون چنین سازوکار مشخصی اندیشه بهسازی و مدیریت و خدمات رسانی عقیم خواهد ماند (علی محمدی، ۱۳۹۲). علاقه به کارآفرینی با “توانایی تشخیص ایده”، “اعتماد به نفس برای ترک شغل در یک سازمان بزرگ و شروع کسب و کار جدید”، “توانایی خوداشتغالی”، “توانایی اداره کسب و کار” و “وقت آزاد برای بررسی و برنامه ریزی کسب و کار خود” سنجیده می شود. (دکر و کالو ، ۲۰۱۲).
به منظور سنجش علاقه به کارآفرینی در افراد می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۵۳ گویه و ابعاد توانایی تشخیص ایده ها، اعتماد به نفس برای ترک شغل، قصد خوداشتغالی، توانایی اداره کسب و کار و اختصاص وقت آزاد برای بررسی و برنامه ریزی کسب و کار می‌باشد که از پژوهش معتبر دکر و کالو (۲۰۱۲) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
