به منظور بررسی خود کارآمدی در کودکان می توان از مقیاس خود کارآمدی کودکان ویلِر و لَد (۱۹۸۲) به عنوان وسیله جمع آوری اطلاعات استفاده کرد. این مقیاس، شامل ۲۲ گویه است و توسط ویلِر و لَد (۱۹۸۲) به منظور بررسی خود کارآمدی کودکان کلاس‌های سوم تا پنجم ابتدایی در روابط اجتماعی که با همسالان خود دارند، طراحی گردیده است. هر گویه این مقیاس، بیانگر یک موقعیت اجتماعی است که به صورت جمله ناقص نوشته شده و بعد از آن چهار گزینه مشتمل بر خیلی آسان، آسان، سخت، و خیلی سخت ارائه شده است. از کودک خواسته می‌شود تا جای خالی گویه را با انتخاب یکی از گزینه‌ها تکمیل نماید. انتخاب گزینه خیلی آسان، نمره ۴، گزینه آسان، نمره ۳، گزینه سخت، نمره ۲، و گزینه خیلی سخت، نمره ۱ را به دنبال دارد. نمره نهایی (نمره خود  کارآمدی) برای هر آزمودنی با محاسبه مجموع نمرات اختصاص یافته به وی در هر کدام از گزینه ها به دست می‌آید. بدینسان، دامنه نمره کل در این مقیاس می‌تواند از ۲۲ (حداقل نمره ممکن) تا ۸۸ (حداکثر نمره ممکن) نوسان داشته باشد. در این مقیاس، نمرات بالاتر نشان دهنده خود کارآمدی بیشتر است. این پرسشنامه دارای دو بعد موقعیت بدون تعارض و موقعیت تعارض آمیز می باشد.