ترک خدمت، به معنای جدا شدن فرد از سازمانی است که در آن کار میکند. قصد و تمایل به ترک خدمت، به عنوان میل و اشتیاق آگاهانه برای ترک سازمان و استعفا تعریف می‌شود که الزاماً به استعفا و ترک واقعی منجر نمیشود. بلکه، به احتمال ترک رابطه با سازمان در آینده نزدیک اشاره دارد. امروزه، ترک خدمت به عنوان یکی از چالشهای مهم در تمامی سازمانها، بدون در نظر گرفتن نوع سازمان مطرح است. صاحبنظران علم اقتصاد و مدیریت منابع انسانی بر این باور هستند که هزینه های ترک خدمت کارکنان زبده و متخصص برای سازمان زیاد و حتی در مواردی جبران ناپذیر است. هزینه های ترک خدمت کارکنان بنا بر کارایی هر کارمند بین ۲۵ – ۲۰۰ درصد سالانه به سازمان خسارت وارد میکند. علاوه بر این، ضایعات معنوی ناشی از ترک خدمت مانند از دست رفتن تجارب و کاهش بهره‌مندی از خرد جمعی، کاهش تعهد، انگیزه و اخلاق کاری در میان هزینه های کارکنان باقی مانده از مواردی است که قابل اندازه گیری نیست.
به منظور بررسی تمایل به ترک خدمت در کارکنان می توان از پرسشنامه مایر و همکاران (۱۹۸۹) استفاده کرد که دارای ۴ گویه می باشد. روایی و پایایی این پرسشنامه در پژوهشی در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
