توانمندسازی افراد به معنی تشویق افراد برای مشارکت بیشتر در تصمیم گیریهایی است که بر فعالیت آنها مؤثر است، یعنی فضایی برای افراد فراهم شود تا بتوانند ایده‌های خوبی را بیافرینند و آنها را به عمل تبدیل کنند. توانمندسازی، عنصر حیاتی کسب و کار در دنیای نوین است. اهدافی مانند نزدیکتر شدن به مشتری، بهبود خدمات، ارائه مداوم نوآوری، افزایش بهره‌وری و در دست گرفتن میدان رقابت برای سازمان‌هایی به دست خواهد آمد که راه‌های جدیدی برای توانمند ساختن کارکنانشان یافته‌اند. توانمندسازی را می‌توان در برگیرنده مجموعه تدابیر و روش‌هایی دانست که به کمک آن، رفتار کارکنان را دچار تغییر نموده، آنها را قادر می‌سازد تا با توجه به شرایط سازمان، بهترین تصمیمات را اتخاذ و با ارائه خلاقیت در قالب فعالیت‌های تیمی، سازمان را در جهت بهره‌وری هدایت کند.

برای سنجش توانمندسازی روانشناختی کارکنان می توان از پرسشنامه ۲۲ گویه ای توانمندسازی اسپریتزر (۱۹۹۵) استفاده کرد. این پرسشنامه شامل پنج خرده مقیاس احساس معنی داری در شغل، احساس شایستگی در شغل، احساس داشتن حق انتخاب، احساس موثربودن و احساس مشارکت با دیگران است. روایی و پایایی این پرسشنامه در پژوهشی در سال ۱۳۹۴ مورد تأیید قرار گرفته است.