توانمندسازی افراد به معنی تشویق افراد برای مشارکت بیشتر در تصمیم گیریهایی است که بر فعالیت آنها مؤثر است، یعنی فضایی برای افراد فراهم شود تا بتوانند ایده‌های خوبی را بیافرینند و آنها را به عمل تبدیل کنند. توانمندسازی، عنصر حیاتی کسب و کار در دنیای نوین است. اهدافی مانند نزدیکتر شدن به مشتری، بهبود خدمات، ارائه مداوم نوآوری، افزایش بهره‌وری و در دست گرفتن میدان رقابت برای سازمان‌هایی به دست خواهد آمد که راه‌های جدیدی برای توانمند ساختن کارکنانشان یافته‌اند. توانمندسازی را می‌توان در برگیرنده مجموعه تدابیر و روش‌هایی دانست که به کمک آن، رفتار کارکنان را دچار تغییر نموده، آنها را قادر می‌سازد تا با توجه به شرایط سازمان، بهترین تصمیمات را اتخاذ و با ارائه خلاقیت در قالب فعالیت‌های تیمی، سازمان را در جهت بهره‌وری هدایت کند.

به منظور سنجش توانمندسازی روانشناختی کارکنان می توان از پرسشنامه‌ای که توسط اسپریتزر (۱۹۹۵) ساخته شده و ۱۲ ماده دارد، استفاده کرد. این پرسشنامه برای اندازه گیری درک کارکنان از چهار بعد توانمندسازی روانشناختی شامل معناداری، شایستگی، خودمختاری و تأثیرگذاری می‌باشد. روایی و پایایی این پرسشنامه در پژوهش هایی در سال های ۱۳۸۴ و ۱۳۹۵ مورد تأیید قرار گرفته است.