خودکارآمدی به معنای باورهای افراد در مورد قابلیت‌های خود در یادگیری و انجام یک رفتار در سطحی معین می‌باشد. در واقع خودکارآمدی یک نوع پیش‌بینی موفقیت بر اساس توانایی‌ها است. خودکارآمدی در تعامل با افکار، احساسات و رفتارهای فرد شکل می‌گیرد و بر آنها تاثیر می‌گذارد. افرادی که دارای خودکارآمدی بالاتری هستند، بیش از افراد دارای خودکارآمدی پایین در انجام تکالیف از خود کوشش و پافشاری نشان می‌دهند و عملکرد بهتری دارند. خودکارآمدی تحصیلی به معنای ادراک فرد از توانمندی خود در یادگیری، حل مسائل و دستیابی به موفقیت‌های تحصیلی است. به منظور سنجش خودکارآمدی تحصیلی می توان از پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (۱۹۹۹) استفاده کرد. این مقیاس دارای ۳۰ سؤال و سه زیرمقیاس استعداد، کوشش و زمینه (بافت) است. روایی و پایایی این پرسشنامه در پژوهش هایی در سال های ۹۲ و ۹۴ مورد تأیید قرار گرفته است.
