عملکرد مبتنی بر شواهد چارچوبی جهت عملکرد بالینی است که استفاده هوشیارانه، صریح و قضاوت شده بهترین شواهد جاری برای تصمیم گیری در مورد مراقبت از بیماران را یکپارچه می‌کند. پنج گام آموزش عملکرد مبتنی بر شواهد شامل پرسش یک سوال مهم بالینی، جمع آوری بهترین و مرتبط ترین شواهد، نقد شواهد، یکپارچه کردن شواهد با مهارت بالینی، الویت های بیمار جهت تصمیم گیری و در نهایت ارزشیابی پیامدهای آن تصمیم است.
به منظور درک ویژگی های عملکرد مبتنی بر شواهد می‌توان از پرسشنامه ای که توسط مور و بنباست در سال ۱۹۹۱ طراحی شده است، استفاده کرد. این مقیاس دارای ۲۵ گویه می‌باشد که با یک مقیاس لیکرت پنج درجه‌ای (کاملا مخالفم تا کاملا موافقم) و هر ماده دارای ارزشی بین ۱ تا ۵ است. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.
