منظور از کفایت اجتماعی همان قدرت برقراری تعامل اجتماعی می‌باشد، یعنی کسب مهارت ها، توانایی ها، ظرفیت هایی که شامل مهارتهای شناختی، مهارتهای اجتماعی، کفایت هیجانی و آمایه‌های انگیزشی می‌باشد. به عبارت دیگر کفایت اجتماعی شامل اطلاعات و مهارت هایی است که سبب توانایی فرد در انجام وظایف شغلی و تبادلات روزمره زندگی می‌گردد.
به منظور سنجش کفایت یا شایستگی اجتماعی می توان از پرسشنامه ای که بر اساس مدل فلنر (۱۹۹۰) تدوین شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۴۷ گویه و ابعاد مهارت رفتاری، مهارت شناختی، مهارتهای هیجانی و آمایه‌های انگیزشی می‌باشد که از پژوهش معتبر پرندین (۱۳۸۵) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه تأیید شده است.
