ارزیابی توانمندی کاری یک روند پیچیده شامل ارزیابی عینی، و ارزیابی ذهنی (پیشبینی فرد از توانمندیهایش با توجه به ماهیت کارش) است. به علت اینکه روش کاربردی و جامعی که توانمندی کاری را در مطالعات اپیدمیولوژیک مورد ارزیابی قرار دهد وجود نداشت، شاخص ۷ گویه ای توانمندی کاری در سال ١٩٨١ توسط مؤسسه بهداشت حرفه ای فنلاند ساخته شد. این الگو بر اساس تحقیقات پیرامون سلامت حرفه ای، در گروه های مختلف سنی و در جوامع مختلف ارائه شد و شامل منابع و قابلیتهای فردی، عوامل مربوط به کار همچنین مربوط به محیط خارج از کار بود. این ابزار بعدها در کشورهای اروپایی و آسیایی مورد استفاده قرار گرفت. در طی مطالعات ١١ ساله این مؤسسه، مشخص شد که این ابزار قدرت پیشگویی ناتوانی افراد را در آینده دارد. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
