تمایل به کارآفرینی سازمانی به معنای تمایل به خلق ارزش جدید در سازمان است و این امر از طریق رفتارهای نوآورانه، پیشرو بودن و ریسک پذیری صورت می‌پذیرد و سبب می‌شود که سازمان درآمد بیشتر و پایدارتری کسب نماید و به بازارهای جدید ورود پیدا کند، مشتریان جدید جذب نماید و منابع موجود را جهت انجام کارهای جدید و به گونه ای نوین بکار گیرد. امروزه بر کسی پوشیده نیست که در دنیای پرتلاطم و متغیر، دوام و توسعه سازمان ها در گروی همسو شدن با تحولات سریع و گام نهادن در مسیر کارآفرینی می‌باشد. سازمان های کارآمد و موفق، سازمان هایی هستند که کارآفرینی را بعنوان جزء تفکیک ناپذیری از ویژگیها و خصایص خود دانسته و در جهت تقویت روحیه کارآفرینی سازمانی، از هیچ کوششی فروگذار نکنند. بنابراین سازمان هایی در عرصه رقابت موفق خواهند بود که خلاقیت و نوآوری را وظیفه اصلی خود بدانند.
به منظور بررسی تمایل به کارآفرینی سازمانی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۵ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر فینی و همکاران (۲۰۱۲) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
