جذب شدن دقت و توجه به یک چیز یا اندیشه به بهای بی­توجهی به اشیاء و اندیشه­های دیگر ممکن است مفهوم مثبت دانسته و به جذبه و تمرکز سازنده مربوط باشد، ممکن است جنبه منفی هم داشته وبرگستگی از واقعیت منجر شود. منظور از جذب شدن، عطف توجه و درگیر شدن عمیق با موضوع توأم با نفوذناپذیری در مقابل رویدادهایی است که معمولاً توجه فرد را به خود جلب می­کنند. در این حال اطلاعات به گونه­ای غیر معمول و منحصر به فرد ارزیابی می­شوند. به هنگام جذب، رویدادهای زمینه­ای و مزاحم اطراف نادیده گرفته می­شوند. در این حالت فرد در مقابل عوامل مزاحم نفوذ ناپذیراست. البته به نظر روچ و مک کانکی (۱۹۹۰) ممکن است فردی که جذب چیزی شده است رویداداهای اطراف خود را نادیده بگیرد اما در عین حال نسبت به آنها آگاه باشد و اضافه می­کنند که می­توان جذب را به عنوان زمینه (صفت) و یا تجربه (حالت) در نظر گرفت. گر چه جنبه صفت جذب شدن بخوبی بررسی شده است، جذب به عنوان یک حالت بخوبی مورد بررسی قرار نگرفته است. کسی که  در این رگه و صفت بالاست ممکن است مدتها مسحور غروب خورشید و مدتها به لکه­ای خیره شود. در این حالت فرد مجذوب جنبه­ای معمولاً نامتعارف و ذهنی از چیزی می­شود که به آن توجه می­کند. این موضوع ادراکی یا تصوری، توجه فرد را در اختیار می­گیرد و حاضر و واقعی تلقی می­شود.

به منظور ارزیابی صفت جذب می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۳۴ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر تلگن و اتکینسون (۱۹۷۴) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در دو مطالعه در سال های ۱۳۸۸ و ۱۳۹۱ مورد تأیید قرار گرفته است.